Caipirinha

Caipirinha #1: Het welkomsdrankje.
Ik kan bijna niet geloven dat het alweer tijd is om Rio te verlaten voor een ander paradijs, de tijd gaat zo veel sneller dan ik had verwacht.
Maar ik laat wat hele mooie herrineringen achter.
Een van die herinneringen ligt in de Favela. Er zijn in Rio heel veel favela's (voor de mensen die het niet weten: favela is een sloppenwijk) die voormalig allemaal onder het gerime van de drugsbazen vielen. Sinds 2011 is er een enorme inval van het leger geweest om de favela's leeg te ruimen van drugsgangs en corrupte politie waardoor het nu relatief veilig is om er als toerist een kijkje in te nemen. In Europa zou je een flink vermogen moeten betalen om een villa in de bergen met (een waanzinnig!) uitzicht op de zee, hier is het juits anersom. Huizen en appartementen dicht bij de kust kunnen tot wel 18 miljoen europ kosten, terwijl 2 kilometer verderop in de bergen mensen in zelfgebouwde huisjes ter groote van een studentekamer wonen.
Het riool in de favela's is grotendeels gewoon de straat dus het stinks er behoorlijk (als je het ooit bezoekt, doe geen slippers aan) en het stikt er van de ratten. Maar gek genoeg denk je daar niet veel aan als je levendige winkeltjes ziet die in de smalle steegjes zijn gemanoeuvreerd. Overal zie je de mensen lachen, muziek maken en dansen. Er stroomt zo veel creaticiteit door de Brazilianen! De grafittie is ongelovelijk en de bewegingen die kleine kinderen kunnen maken zou menig breakdancer doen blozen. De mensen in de favela's leven dan wel in hele kleine huisjes in de rotzoooi, maar ze leven wel. Er zit enorm veel positiviteit in hun gedachte. Zelfs de schoten van een pistol zijn niet langer beangstigent maar kalmerend want het klinkt als 'popcorn' en 's avonds lijkt het altijd Kerstmis door de duizenden op elkaar gestapelde lichtjes.
Caipirinha #2: Omdat de eerste toch best lekker was.
Ook heb ik een dag gespendeerd aan het bezoeken van alle trekpleisters. Om te beginnen: Jezus, Na een flink ritje door een stuk national park kom je uiteindelijk boven op de berg waar nog een trap moet beklimmen. Maar dan sta je ineens onder een enorm imponerende Jezus die je aankijkt alsof die plastic zak waar je je was al twee weken in bewaard onder zijn neus houdt. Het uitzicht is echter wel fantastisch.
Tweede stop was Santa Teresa, een wat oudere wijk in Rio waar alles er pitoresk bij lag. Derde stop was Lapa waar zich de Lapa/Snoopdogg/Snooplion stairs bevinden. Een strap die compleet is bedekt met tegelscherven van over de hele wereld. Met een grijns trok de gids mij naar hem toe en wees op een delfsblauw tegeltje met daarom een wietbald en wat paddestoelen. 'My favorite' zegt die.
Daarna was het tijd voor een kathedraal. Dit moet denk ik wel het lelijkste gebouw zijn wat ik ooit heb gezien. Het moet eigenlijk een gebouw uit de toekomst lijken maar in mijn mening is het gewoon een inkatempel van beton en zonder versieringen. Niet heel indrukwekkend...
Last but not least: Sugar loaf. Eigenlijk is het gewoon een betonnen vulkaan in de zee maar het uitzich is ongelovelijk. Laat staan het uitzicht met zonsondergang.
Caipirinha #3: Vooruit omdat ik hem gratis van een vent krijg.
Donderdagavond ging mijn grote wens in vervulling: ik ben naar een voetbal wedstrijd gegaan. En nog wel eentje die werd gespeeld in het stadion waar volgend jaar de finale van het WK zal zijn. Brazilianen zijn gek op voetbal. Als je tussen de toeschouwers staat beleef je een grote exstase. Er waren letterlijk mensen die bijna een hartaanval kregen.
Vanaf nu ben ik ook gek op voetbal.
Caipirinha #4: Mijn vriendinnetje lijkt op mijn moeder
Caipirinha #5: Mijn vriendinnetje lijkt op god
Caipirinha #6: coma.